De taal die het lichaam spreekt

Zonder te praten kunnen volgen wat gezegd wordt. Een lichaam spreekt. De huid die ineens kippenvel vertoont, die glad of juist stroef voelt. Een beweging. Een geluid. Even de adem inhouden, of juist die ene diepe zucht. Jouw lichaam spreekt en leiden mijn handen naar de plekken waar ze zijn mogen.

Mensen zeggen dat het magisch is, alsof ik zou kunnen toveren. Reacties als ‘Nog nooit meegemaakt dat iemand mijn lijf zo goed kan volgen’. Dat komt omdat je lijf praat. Soms zachtjes fluisterend, als je het zelf nog niet zo goed durft. Soms luidruchtig en overduidelijk.

Te luidruchtige vond ik eerst lastig, het leidde me van mijn handen af, ik schoot dan in m’n hoofd. Met gedachten als: ‘horen de buren dit?…. Die denken dan dat ik op z’n minst hele andere dingen aan t uithalen ben’.

Om daarna mijn aandacht terug te kunnen leggen naar mijn handen. Op jouw lichaam. Het lichaam dat met me praat. Subtiel en duidelijk.

Ps. De buren geven aan nergens last van te hebben. Het was dus alleen een verhaal in mijn hoofd.