Overgave, hoe doe je dat?

Overgave, daar kan je niet naartoe werken, het is niet te pakken, je kunt het niet afdwingen. Hoe harder je je best doet om ergens aan over te geven, hoe minder het lijkt te lukken. Alsof je tegen de stroom in zwemt in een wild stromende rivier.

Vaak komen mensen bij mij voor een massage omdat ze graag uit hun hoofd willen. Ze willen voelen, in hun lijf zitten, overgave ervaren. Maar hoe dan? Hoe doe je dat? Ze hebben het druk, moeten werken, hobby’s, partners, kinderen, familie en vrienden hebben aandacht nodig. Hun eigen ontspanning is vaak een ondergeschoven kindje.

Overgave voelt alsof je, net als sneeuw in de zon, wegsmelt in je lijf. Als een diepe zucht, ineens de bodem rakend. Sommige mensen komen laagjes tegen. Laagjes waarin ze steeds dieper zakken in ontspanning. Telkens weer een nieuw laagje dieper.

Vaak zijn mensen verrast als ze merken hoe snel ze in overgave kunnen komen tijdens een massage. Zeker als je het niet verwacht kan het ineens tevoorschijn komen in een onbewaakt ogenblik. Merkend dat een arm of been ineens een kant op beweegt omdat het daar lekkerder ligt. Iets dat bij een reguliere massage niet kan (dat is namelijk erg lastig op een massagetafel).

Overgave zit in het volgen van je lichaam. Niet sneller, niet langzamer, maar precies op tijd. Als een dans waarbij je lijf zich tergend langzaam en dan weer wat sneller beweegt op het ritme van een muziekstuk die anderen niet kunnen horen.

Overgave zit verborgen en is o zo duidelijk aanwezig in elk mens, in elk dier in elke seconde van het leven. Vol in de flow van de stromende rivier. Niet sneller zwemmend, niet tegen de stroom in, maar t liefst op een heerlijk luchtbed (al dan niet met een cocktail in de hand, zo eentje met een rietje en een parapluutje, een groene graag) al dobberend door het water.

Of dat het water nu snel of langzaam gaat, dat maakt dan eigenlijk niet uit. Wegsmeltend in een heerlijk zonnetje.

Proost!