The story of my life!

Vaak hoor ik iemand verzuchtend zeggen: ‘nu kom ik wéér hetzelfde tegen! Mag het misschien een onsje anders? Wat heb ik te doen om dit patroon te veranderen? En ik maar denken dat ik hier hélemáál geen last van heb. Sterker nog...soms denk ik dan: stel je niet zo aan!

En toen kwam die bewuste ochtend.

Ik was in Mallorca bij het Ibiza Tantrafestival (ja je leest het goed. Die was op Mallorca… op een prachtige plek, tussen een benzine station en een ziekenhuis #InsideJoke, Ow…en een bijpassende bouwplaats inclusief daarbijbehorende geluiden op de hoek van de straat)

Maar goed. Terug naar die ochtend.

De avond ervoor was het laat geworden. Ik had me kostelijk vermaakt. Ik werd die ochtend wakker en zag dat ik nog net op tijd voor de meditatie kon zijn. Een dansmeditatie. Dus ik was licht gekleed, ondanks de 16 graden.

Kom ik daar. Blijkt de tent onder water te zijn gelopen (ook op Mallorca regent het!), dus besloot ik mee te doen met de andere meditatie. Eentje waarbij je stil moest zitten. Ik kwam net te laat binnen geslopen.

De matjes en kussentjes waren al verdeeld. Gelukkig was er een leuke man, die ik al een aantal keren eerder had ontmoet, die zijn matje wel met mij wilde delen. Fijn! Ik hou van galante mannen!

Bij deze meditatie moest je een kwartier ademen, een kwartier bepaalde handgebaren maken en daarna mocht je een kwartier liggen. Ik was moe van de avond ervoor. Ik had het koud, omdat ik te licht gekleed was.

Mijn hoofd had de oplossing al bedacht. Dat laatste kwartier! Dan mag ik lekker gaan liggen! En aangezien ik toch al dit matje deel met een leuke man, mag ik vast even tegen hem aanliggen om op te warmen!

Ik blij.

Het sleepte me door de ademhalingen en handgebaren heen.

Om bij het liggen mijn ogen open te doen (toch even checken voor consent!) en erachter kwam dat de beste man in kwestie in de tussentijd verdwenen bleek te zijn.

Mijn hoofd kwam meteen in actie: dit gebeurt mij nu altijd!!! Altijd!!!

Mannen komen op me af als bijen op honing. Maar blijven staan, in verbinding blijven, ho maar!

Accuut gefrustreerd ging ik lekker liggen op dat matje en trok ik m’n sarong nog wat strakker tegen me aan.

Gelukkig sta en ben ik er voor mezelf. En gelukkig blijven er veel mannen (en vrouwen) wel staan in verbinding en contact. Ik weet dat de gedachte niet waar is.

Maar even. Heel even. Kwam de ‘story of my life’ toch even langs.