De ander accepteren en mezelf ook!

Zijn met wat er is, de ander volledig accepteren. Inclusief rare sprongen en uitspattingen. Ik ben hier altijd heel goed in (geweest). Ik heb niet snel een oordeel, nieuwsgierig van aard, wat maakt dat ik net wat meer ruimte geef.

Ik heb gemerkt dat ik mezelf daarin teveel kan wegcijferen. De ander volledig accepteren wordt dan een overlevingsmechanisme. Dit keer in de vorm van pleasegedrag.

Tegenwoordig geef ik aan wanneer ik niet de ruimte voel voor een bepaald gesprek. Kan ik tegengas geven op het moment dat iemand zwaar overtuigd van eigen gelijk is.

Ik vind dingen nu vaker stom, zie sneller rode vlaggen in contact met anderen en kan daar naar handelen. Ik blijf dan staan voor mezelf. Niet omdat ik de ander niet zou accepteren, maar omdat ik mezelf accepteer.

Vroeger moest ik van mezelf door spanning en angst heen werken. Nu voel ik de spanning, kan ik erin blijven voelen en opmerken dat mijn energie blijkbaar wat anders wilt.

Ik laat makkelijker los, houd het net wat anders vast. Sinds ik mezelf accepteer heb ik meer energie, kan ik liefdevoller naar anderen reageren en voel ik beter wat voor mij passend is. Er is letterlijk meer ruimte in m’n lijf. Soms voel ik dingen zelfs aankomen en het lukt me steeds beter om hierop te anticiperen.

Ooit waarschuwde iemand me voor het ‘doen van tantra’, want er zouden gekke dingen gebeuren. De opmerking was ook dat ik eerst een goede verbinding met mezelf moest hebben, voordat ik een goede verbinding met een ander kon hebben. Klopt helemaal overigens.

Het is precies wat tantra mij brengt: een speelveld met soms gekke dingen en een steeds betere verbinding met mezelf. En ja, daardoor kan ik ook beter verbinden met anderen. Omdat ik voel wat ik zelf nodig heb en dit ook durf te uiten.

Gek genoeg kan ik een ander nu makkelijker accepteren, omdat ik mezelf meer accepteer. Ik zie (en voel!) iemands onzekerheid, het onhandig handelen, de verhalen die in het hoofd rondspoken en voor spanning en verwarring zorgen. Ik heb het zelf namelijk ook.

Inmiddels kan ik dankbaar zijn voor momenten waar ik eerder boos over was. Bewust geworden van ‘onrecht’ dat me was aangedaan, wat maakte dat ik het ‘recht’ had verworven om boos te zijn. Achteraf kan ik erom (glim)lachen.

Tijdens onze workshops zetten we kaders en structuren neer om te kunnen experimenteren en spelen met dat wat er is.

Leuk als je erbij bent!