Eenzaam en alleen

Liggend op de bank, alleen in een hoekje. Een goed boek, een saaie film, sporten, even stofzuigen of misschien toch maar een rondje wandelen? Ik kan blijkbaar m’n draai niet vinden vandaag.

Alleen zijn kan ik heel goed. Ik vermaak me vaak prima. Maar soms… soms zijn er van die momenten dat de muren op me af komen. Niks lijkt dan meer goed.

Het verlangen naar een paar sterke armen om me heen, een gezellig praatje, samen lachen of huilen. De pretlichtjes uit m’n ogen voelen spatten.

Het zijn de momenten dat ik me eenzaam voel.

Ik hoor dit steeds vaker om me heen.

Mensen die zich eenzaam voelen. Graag even aangeraakt willen worden. Maar door wie? Vaak zijn het mannen die hierover met me in gesprek gaan. Nette, lieve mannen, met goede intenties, menselijke wensen en verlangens. Mannen die zich prima redden in het leven en zich vooral niet willen opdringen aan een vrouw of geen behoefte hebben aan een relatie.

Maar…wat dan…hoe dan?

Tijdens een massage zie ik zo’n man dan in zijn lijf zakken. Soms al bij de knuffel die ik bij binnenkomst geef. Een zucht van verlichting. Vaak hoor ik achteraf iets als ‘dit had ik echt even nodig’.

Liefdevolle aandacht voor elkaar is iets menselijks, iets noodzakelijks. Mocht je af en toe, of vaak, vechten tegen eenzaamheid, weet dat een massage dan fijn kan zijn.

Je kunt ook lekker gaan dansen of mensen op andere manieren ontmoeten.

Zoek iets dat bij je past, bel iemand op, spreek iemand aan op straat, maar blijf niet in dat hoekje zitten. Er zijn altijd leuke mensen om je heen.