‘Hey schatje,

wanneer heb je tijd voor zo'n lekkere massage?’

Mijn nekharen gaan prompt overeind staan.

Alles in m’n lijf trekt samen. Inmiddels heb ik geleerd dat ik dan gewoon mag beginnen met praten, dan rolt wat ik wil zeggen er vanzelf uit.

Ik reageer dus op een rustige manier, maar wel meteen met: ‘Zo… ik merk dat ik het niet prettig vind om door een vreemde met “schatje” aangesproken te worden. ‘ (weet dat er een grommende tijger met ontblote tanden in m’n oor fluistert: NIET! Je mag NIET komen…En als je wel komt lust ik je RAUW <of eigenlijk: maak ik je af… maar dat vind ik dan weer ongepast en mag ik hier niet neerzetten>) (en ik doe t lekker toch! )

Aan de andere kant hoor ik: ‘sorry, sorry, sorry’ en iets in de trant van: ‘dat kon ik toch niet weten’.

Daarop vraag ik of hij mijn website heeft gelezen (niet dus). Het eerste advies is: doe dat eerst maar even. Dan weet je namelijk meteen of mijn kaders overeen komen met jouw wensen.

De meneer druipt af.

Ik realiseer me heel goed dat ik hiermee een mogelijk (leuke!) klant kwijt raak. Toch merk ik dat ik het belangrijker vind om op een respectvolle en rustige manier benaderd te worden.

Vroeger werd ik niet snel boos. Nu a la minute als zoiets voorbij komt. Het giert dwars door m’n lijf heen. Ik laat m’n tanden zien en haal uit. Volgens mij ook nog op een nette en respectvolle manier.

Van collega’s hoor ik dat deze openingszin vaker wordt gebruikt. Anderen hebben er minder last van.

Ik ageer op ‘schatje’  Merkend dat er mensen zijn die dit wel tegen me kunnen zeggen, waarbij m’n lijf deze reactie niet geeft (en soms zelfs een totaal andere reactie).



Ik heb in ieder geval een oordeel op het woord ‘schatje’ als het op deze manier wordt gebruikt (goedkoop), wat maakt dat ik er niet mee kan verbinden en er dus op ageer.